بخش اعظم دیوار بزرگ گرگان با جهت شرقی- غربی از دامنه شمالی بیلی کوه در محدوده پارک ملی گلستان شروع و بعد عبور از محدوده چندین روستا، شهر و شهرستان های کلاله، گنبدکاووس، آق قلا، گمیشان و امتداد ضلع شمالی گرگانرود، تا کرانه های شرقی دریای کاسپین احداث شده است. همچنین بخشی کوچک از قلمرو غربی دیوار بزرگ گرگان به طول تقریبی 13 کیلومتر با جهت شمالی- جنوبی حدفاصل رشته کوههای البرز تا خلیج گرگان در محدوده شهرستان بندرگز و کردکوی کشیده شده است که در منابع تاریخی به دیوار تمیشه معروف می باشد. بدون شک گرگانرود در دشت گرگان و رود معروف به باغو در کرانه های جنوبی خلیج گرگان نقش مهمی در جانمایی مسیر و ساخت دیوار بزرگ گرگان و دیوار معروف به تمیشه و تاسیسات وابسته داشته اند که در جای خود به آنها پرداخته می شود. مهندسان دوره ساسانی با دانش کافی و شناخت کامل از موقعیت جغرافیایی منطقه، جریان گرگانرود و شیب زمین از شرق به غرب ابتدا با احداث چند بند و سد بر روی گرگانرود، حفر کانالهای آبرسانی، حفر خندق و تهیه خشت خام با ترکیب کاه و پخت آنها در کوره های آجرپزی با بهره گیری 3 عنصر اصلی(خاک، آب، آتش) نسبت به تولید آجر مقاوم برای ساخت دیوار بزرگ گرگان اقدام نمودند که نشان دهنده نبوغ، خلاقیت و بهره وری از مصالح بوم آورد مهندسین ساسانی در دشت لسی گرگان دارد. دیوار بزرگ گرگان با طول بیش از 200 کیلومتر به همراه تاسیسات وابسته(شامل: خندق، کوره های آجرپزی، سدخاکی، کانال های آبرسانی، 38 قلعه متصل به دیوار، 4 برج نگهبانی و بیش از 25 قلعه شهر) به عنوان بخشی از توانمندی و استحکامات نظامی امپراتوری ساسانی، نقش مهمی در مقابله با دشمن و تامین امنیت راههای بازرگانی و آرامش مردم منطقه داشته است که اسناد تاریخی موجود و نتایج کاوش های باستان شناسی نیز به درستی این موضوعات اشاره دارند.